Η Ελένη Δήμου βρέθηκε στην παρεά της Ναταλίας Γερμανού και της ομάδας του “Καλύτερα δε Γίνεται”. Όλοι μαζί σχολίασαν τις πιο δυνατές στιγμές του πέμπτου Live του “J2US”. Η δημοφιλής τραγουδίστρια μίλησε για τη συμμετοχή της στο show, ενώ άδραξε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει μερικά πράγματα.
Πριν προχωρήσουν στο κεφάλαιο “Just”, η Ελένη Δήμου ζήτησε την άδεια από τη Ναταλία Γερμανού ώστε να πει δύο λόγια σε όσους πιάστηκαν από παλαιότερες δηλώσεις της για το show.
“Κάνανε αναπαραγωγή κάποιες δηλώσεις που έκανα πέρυσι, και στον φίλο μου τον Νίκο Μουτσινά το λέω. Πέρυσι ήμουν έξαλλη με έναν συγκεκριμένο παίκτη, τον οποίο αγαπάμε αλλά το τραγουδάκι το το κακοποιούσε. Αυτές οι δηλώσεις μου αφορούσαν έναν παίκτη. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του καλού παίκτη, του μέτριου και του παίκτη που κακοποιεί. Φέτος δεν αισθάνομαι πως κάποιος παίκτης κακοποιεί το τραγούδι, μέτριος υπάρχει. Φυσικά και μπορούμε να έχουμε διαφορετική γνώμη από πέρυσι αλλά κάποιοι μου το απαγορεύουν αυτό. Δεν ήταν χιούμορ, δεν μιλάω μόνο για τον Νίκο είναι και άλλες εκπομπές, και αν ήταν χιούμορ ήταν καυστικό, ήθελαν να με χτυπήσουν” τόνισε η Ελένη Δήμου.
Αμέσως μετά, μίλησε για τον Μαρίνο Κόνσολο, αποκαλύπτοντας πως γεννήθηκε η συνεργασία τους στο show: “Όταν κάναμε το ραντεβού διευκρίνησα κάποια πράγματα, είπα δεν θα μου δώσετε ένα παιδί που δεν τραγουδάει καθόλου και που ακόομη και να γίνει γελοίος θα το διασκεδάσει. Μου έστειλαν τρεις φωνές, χωρίς να ξέρω ποιος είναι, και διάλεξα τον Μαρίνο. Ήταν καρμικό, όπως λέει και ο Μαρίνος. Οι άλλες δύο φωνές δεν μπήκαν τελικά στο “just”“.
CH:6 Ψυχαγωγία Article Above Next Article Responsive 300X100 d:0x0 m: 300x250
Στη συνέχεια, εξομολογήθηκε πως αισθάνθηκε κατά την περιπέτειά της με τον κορωνοϊό: “Φοβήθηκα πάρα πολύ. Δεν είναι καθόλου αστεία περίπτωση. Αυτός είναι ο ιός της μοναξιάς. Μπήκα με πολλά γκάζια στο σόου. Δεν έπινα, δεν έτρωγα, δεν έπαιρνα βιταμίνες, ήμουν σε μια υπερδιέγερση και βρήκε το ανοσοποιητικό μου εξαντλημένο. Μοναξιά στο νοσοκομείο, κάθε δύο ώρες έμπαιναν στο δωμάτιο για να δούνε αν χρειαζόσουν κάτι. Έπρεπε να ντυθούν σαν αστακοί και να μπαίνουν. Δεν έχω κλάψει ποτέ όσο έκλαψα στο νοσοκομείο. Αφού λέω θα φύγω και θα λένε πόσο κλάμα είχε αυτή η γυναίκα“.
