Του Νικόλα Ζαννέττου
Ιδιαίτερα υψηλά εμπόδια καλείται να υπερπηδήσει η κυπριακή διπλωματία αναφορικά με την πορεία που παίρνουν τα πράγματα στο εθνικό ζήτημα. Το κυπριακό πρόβλημα βρίσκεται από τον Απρίλιο και έπειτα σε μια νέα τροχιά εξαιτίας της ατζέντας που φανέρωσε η Τουρκία αμέσως μετά την άτυπη πενταμερή διάσκεψη η οποία εν τέλει απέβη άκαρπη ως προς τον στόχο της επανέναρξης διαπραγματεύσεων.
Το ζήτημα της Αμμοχώστου
Τα βήματα στην Αμμόχωστο, ο αποχαρακτηρισμός δηλαδή μέρους της περίκλειστης πόλης από στρατιωτική ζώνη σε περιοχή υπό τον έλεγχο του ψευδοκράτους, η πρόσκληση προς τους νόμιμους ιδιοκτήτες να επιστρέψουν υπό τουρκική διοίκηση στις περιουσίες τους, αλλά και η σημερινή δήλωση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για μια «διεθνή διάσκεψη» με σκοπό τη συζήτηση της ανάπτυξης της Αμμοχώστου δείχνουν πως θα υπάρξει συνέχεια. Για την ε/κ πλευρά η εξέλιξη αυτή σημαίνει πως αφαιρείται ένα εξαιρετικής σημασίας κίνητρο για τη λύση αφού ουσιαστικά το κεφάλαιο των εδαφικών αναπροσαρμογών χωρίς την επιστροφή της Αμμοχώστου, προφανώς και της Μόρφου, παύει να υφίσταται. Για την τουρκική πλευρά σημαίνει ότι εξαναγκάζει την ε/κ αλλά και τη διεθνή κοινότητα να κάνουν βήματα προς άλλη μορφή λύσης και να πλησιάσουν όσο γίνεται στη λύση δύο κρατών. Ξένοι διπλωματικοί κύκλοι αναζητούν ήδη κάτι ενδιάμεσο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και των δύο κρατών, που κινείται σε συνομοσπονδιακή λογική. Ακόμα και αν το επόμενο διάστημα ολόκληρη η διεθνής κοινότητα εξακολουθήσει να υποστηρίζει το περιεχόμενο των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας για το κυπριακό, εγείρονται ερωτήματα αν αυτό είναι από μόνο του αρκετό εφόσον η Άγκυρα δεν πάει σε διαπραγμάτευση για ομοσπονδία και στο μεσοδιάστημα δημιουργεί συνεχώς νέα τετελεσμένα.
Αναβάθμιση και αναγνώριση του ψευδοκράτους
Στο μεσοδιάστημα, η Τουρκία καθιστά σαφές πως φουλάρει εκ νέου τις μηχανές της για να βοηθήσει στη σταδιακή αναβάθμιση του ψευδοκράτους, αξιοποιώντας φίλες χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν για να το πετύχει. Το έργο των Τούρκων δεν είναι όσο απλό οι ίδιοι το παρουσιάζουν, το γνωρίζουν, αλλά παράλληλα δεν είναι ανέφικτο όπως κάποιοι ενδεχομένως να πιστεύουν. Η προσπάθεια για απευθείας πτήσεις αεροπορικών εταιρειών προς τα κατεχόμενα εντείνεται ενώ στο κάδρο των συζητήσεων για την ανάπτυξη της Αμμοχώστου, μπορεί να μπουν σύντομα ξένοι επενδυτές που θα δελεαστούν από το project της δημιουργίας του «Λας Βέγκας της Μεσογείου».
Βάση για drones, ενδεχομένως και ναυτική
Η βάση στο κατεχόμενο Λευκόνοικο για τα μη επανδρωμένα τουρκικά αεροσκάφη Bayraktar ΤΒ2 είναι το νέο κεφάλαιο που έρχεται να προστεθεί στις ανησυχίες όχι μόνο της Δημοκρατίας αλλά και των γειτονικών κρατών. Ιδιαίτερα όταν δια στόματος Τατάρ ακούστηκε πως τα τουρκικά drones θα παρακολουθούν τις ελεύθερες περιοχές αλλά και την Αίγυπτο, η ανησυχία χτύπησε κόκκινο. Η Λευκωσία μέσα από επαφές προσπαθεί να «καταγγείλει» και να αναδείξει τους κινδύνους που ελλοχεύουν από το γεγονός ότι η Τουρκία αποκτά σε κεντρικό σημείο ένα προχωρημένο ορμητήριο στη Μεσόγειο. Πέραν τούτου όμως, οι κυβερνώντες θα πρέπει σε κάποια στιγμή να απαντήσουν πως σκοπεύουν να προστατέψουν τους πολίτες του κράτους από αυτό τον διαφαινόμενο κίνδυνο και κατά πόσο πέραν της διαμαρτυρίας γίνονται ουσιαστικά βήματα για το ζήτημα της ασφάλειας. Με την πορεία που παίρνουν τα πράγματα στο εθνικό πρόβλημα τα τελευταία χρόνια, την αυξανόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας, το αίσθημα της ανασφάλειας στη χώρα μας δύναται να αυξηθεί κατακόρυφα σε βαθμό που να επηρεάσει την οικονομία και τις επενδύσεις στην Κύπρο.
