Τις πρόνοιες της σχετικής νομοθεσίας αναφορικά με ασθενείς που αρνούνται να λάβουν την ενδεδειγμένη θεραπεία λόγω θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, ανέλυσε στην εκπομπή Αlpha Eνημέρωση η Επιτροπος Νομοθεσίας Λουϊζα Ζαννέττου, με αφορμή το φαινόμενο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες των ασθενών που αρνούνται να μεταγγιστούν με το αίμα εμβολιασμένων δοτών κατά της πανδημίας του κορωνοϊού.
Όπως εξήγησε στο παρελθόν η Νομική Υπηρεσία κλήθηκε να γνωματεύσει αναφορικά με περιστατικά στα οποία εμπλέκονταν μάρτυρες του Ιεχωβά, που αρνούνταν την μετάγγιση αίματος για τους ιδίους ή για πρόσωπα για τα οποία ήταν κατά νόμον υπεύθυνοι. Δηλαδή ανήλικα τέκνα, άτομα που δεν είχαν τις αισθήσεις τους ή δεν είχαν σώας τα φρένας ή υπερήλικες που δεν επικοινωνούσαν με το περιβάλλον.
"Επροτιμούσαν την προειδοποίηση που τους έδινε ο γιατρός για το πως θα εξελισσόταν η υγεία τους και ότι μπορούσαν να πεθάνουν και προτιμούσαν να επιλέξουν την οδό του να πεθάνουν."
H κυρία Ζαννέττου είπε ότι ο νόμος παρέχει την δυνατότητα στον παροχέα υπηρεσιών υγείας, δηλαδή στον γιατρό να απευθυνθεί στη δικαιοσύνη εάν κρίνει ότι μια ενδεδειγμένη θεραπεία είναι προς το συμφέρον του ασθενούς, παρά την αντίθεση άποψη που διατυπώνει ο κατά νόμον υπεύθυνος για τον ασθενή.
"Όταν η περίπτωση αφορά ανήλικο το κράτος μπορεί να προβληματιστεί στη βάση του Περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων όπου εάν κριθεί ότι ο γονιός δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντα και τα την μέριμνα του, τότε η Δευθύντρια των ΥΚΕ μπορεί να απευθυνθεί για να αφαιρέσει τη γονική μέριμνα για το ιατρικό κομμάτι."
Η δικηγόρος Κατερίνα Σοφοκλέους ανέλυσε την ποινική ευθύνη ιατρών και νοσηλευτών σε περίπτωση "κορεσμού" του συστήματος υγείας. Δηλαδή, πως αντιμετωπίζετε το ενδεχόμενο επιλογής μεταξύ δύο ασθενών όταν υπάρχει ένα κρεβάτι. Εξήγησε ότι σε ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία και Αγγλία επικρατεί η αντίληψη ότι προτεραιότητα έχει ο ασθενής με τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης και το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, όταν προσφερθεί μια θεραπεία.
"Ποινικά η θέση του γιατρού θα κριθεί στη βάση του θανάτου του ασθενούς, γιατί έχει το καθήκον επιμέλειας για κάθε περίπτωση."
Η κυρία Σοφοκλέους έφερε το παράδειγμα ενός 25χρονου και ενός 80χρονου ασθενών οι οποίοι χρήζουν διασωλήνωσης και οι δύο, αλλά υπάρχει μόνο ένα κρεβάτι. Όπως είπε, ο γιατρός θα επιλέξει να σώσει τον 25χρονο, ωστόσο υπέχει ποινικής ευθύνης για τον θάνατο του 80χρονου και η υπεράσπιση του θα είναι η απόφαση που έλαβε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
"Οι ζωές είναι ίσης αξίας. Ούτε δικαιολογείται ο θάνατος δέκα ανθρώπων γιατί έσωσα ένα, ούτε γιατί έσωσαν έναν 25χρονο και πέθανε ένας 80χρονος. Υπάρχει κενό και θα πρέπει να αναθεωρηθεί η νομοθεσία για να υπάρχει κάλυψη ή ασυλία."
