“Δκυο του Σεπτέμβρη ακριβώς γιορτή του Αγίου Μάμα,
ήρταν οι Άγγλοι έσσω μας, το έγκλημαν τζιαι εκάμαν.
Τέσσερις νιους εκρούσαντους μες τ’ άσσιερον αντάμα,
όταν εχτύπησεν πρωίν, πένθημα η καμπάνα,
τζιαμέ της μάνας μου άκουσα, το πιο πικρό της κλάμα.
Άμα σηκώθει τζιαι άκουσε το πιο πικρόν μαντάτο ελάλεν:
“Αχ τον τρίτον μου το γιο το Φώτη, τζιαι έχασά τονCH:6 HOME Article Above Next Article Responsive 300X100 d:0x0 m: 300x250
αλλά εν τζιαι πήεν άδικα, η τόση του θυσία,
τ’ όνομά του εγράφτηκεν μες την αθανασία
ας το σκεπάζει αλαφρή χώμαν τζιαι μνήμη του αιωνία”
Νικόλας Σταύρου Πίττας
(αδερφός του Φώτη Πίττα)
1η Σεπτεμβρίου 1958, στρατιωτικά οχήματα φτάνουν στο Λιοπέτρι και ψάχνουν με κάθε μέσο τον Ανδρέα Κάρυο, τον Φώτη Πίττα, τον Χρίστο Σαμάρα και τον Ηλία Παπακυριακού, που βρίσκονται στο χωριό για να εκπαιδεύσουν μέλη της ΕΟΚΑ.
Οι Άγγλοι στρατιώτες διεξάγουν εξονυχιστικές έρευνες και επιβάλλουν κατ' οίκον περιορισμό. Οι τέσσερις κρύβονται στον αχυρώνα του Παναγιώτη Καλλή, ο οποίος ρίχνει πιπέρι στα άχυρα για να εμποδίσει τα σκυλιά των στρατιωτών, να μυρίσουν ανθρώπινη σάρκα.
Ξημερώματα 2ας Σεπτεμβρίου, οι Άγγλοι, μετά από πληροφορία, επανέρχονται στον Αχυρώνα, τον περικυκλώνουν και ζητούν από τον Παναγιώτη Καλλή να τους δείξει που είναι κρυμμένοι οι αγωνιστές.
Η μάχη που ακολουθεί μεγάλη. Οι Άγγλοι ζητούν ενισχύσεις.
Μετά την ανταλλαγή πυροβολισμών, οι Άγγλοι ρίχνουν χειροβομβίδες. Δύο αγωνιστές βγαίνουν από τον Αχυρώνα πυροβολώντας.
Άγγλοι στρατιώτες ανεβαίνουν στην οροφή, ανοίγουν τρύπα και λούζουν με βενζίνη τον αχυρώνα.
Αυτόματα όπλα, χειροβομβίδες και βόμβες από αγγλικό ελικόπτερο. Ο Αχυρώνας τυλίγεται στις φλόγες, οι άλλοι δύο αγωνιστές βγαίνουν έξω πυροβολώντας για να σωριαστούν και αυτοί, πλάι στους άλλους και να γράψουν το όνομα τους στην ιστορία.
Και οι τέσσερις βρίσκονται ξυπόλυτοι στο έδαφος. Ξυπόλυτοι επειδή δεν είχαν καμία πρόθεση να διαφύγουν, αφού ήξεραν ότι ήταν ακατόρθωτο.
Ο Αχυρώνας του Λιοπετριού σήμερα, μέσα από το φακό του AlphaNews.Live.
