Της Αλεξάνδρας Παύλου
Αγνωστη παραμένει ακόμη η τύχη των 14 ασυνόδευτων παιδιών τα οποία απουσιάζουν από τις δομές φιλοξενίας του κράτους. Νέα συγκλονιστικά στοιχεία έφερε στο φως η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τα παιδιά τα οποία φθάνουν ως μετανάστες στην Κύπρο και μετά από λίγο διάστημα εξαφανίζονται.
Από το 2018 μέχρι και σήμερα καταγγέλθηκαν 109 εξαφανίσεις παιδιών εκ των οποίων οι 95 εντοπίστηκαν. Παρόλα αυτά αναπάντητο μένει το ερώτημα για το πού καταλήγουν τα παιδιά αυτά και ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για την εξαφάνιση τους.
Στέλιος Παπαθεοδώρου - Αρχηγός Αστυνομίας
"Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει μαρτυρία για εγκληματικές ενέργειες."
Παιδιά που δεν αντέχουν τις συνθήκες κράτησης, μπορεί εύκολα να γίνουν στόχος από επιτηδείους και παράνομα κυκλώματα μαστροπείας.
Ειρήνη Χαραλαμπίδου - Πρόεδρος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
"Είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς στο να θεωρήσουν ότι αυτοί που τους βγάζουν από το αδιέξοδο και ενώ αρχικά παρουσιάζονται ότι τους δίνουν μια διέξοδο, στην ουσία είναι άτομα τα οποία πιθανόν να εκμεταλλευτούν αυτά τα παιδιά."Αλεξάνδρα Ατταλίδου - Βουλεύτρια Οικολόγων
"Το κράτος πρέπει να σπάσει τα κόκκαλα οποιουδήποτε εκμεταλλεύεται ή θα εκμεταλλευτεί παιδί."
14 παιδιά είναι σήμερα δηλωμένα ως εξαφανισμένα. Εξ αυτών τα δύο είναι 15 χρονών, δύο παιδιά 16 και τα υπόλοιπα 17 ή 18 χρονών. Πρόκειται για 5 κορίτσια και 9 αγόρια.
Από το 2015 μέχρι το 2020 - που άνοιξε και επίσημα τις πύλες του το Κέντρο Φιλοξενίας Πουρνάρα για τα ασυνόδευτα παιδιά – την ευθύνη για αυτά τα παιδιά είχε το γραφείο ευημερίας. Από το 2020 και έπειτα την ευθύνη των παιδιών ανέλαβε η Υπηρεσία Ασύλου του Υπουργείου Εσωτερικών. 9 από τα 14 παιδιά εξαφανίστηκαν μετά το 2020.
Υπό αντίξοες συνθήκες, στο Κέντρο Φιλοξενίας Πουρνάρα διαμένουν 196 ασυνόδευτα παιδιά, εξ αυτών τα 149 είναι αγόρια και τα 47 είναι κορίτσια. Υπεύθυνοι για αυτά τα παιδιά είναι μόνο δύο λειτουργοί των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας, οι οποίοι νομικά έχουν το καθεστώς του κηδεμόνα. Αριθμός που δεν αναλογεί στον μεγάλο αριθμό των παιδιών.
Καταγγελίες έγιναν και από πλευρας των υπηρεσιών κοινωνικής ευημερίας πως τα ασυνόδευτα παιδιά ζουν υπό το καθεστώς εγκλεισμού σε μία δύσκολη ηλικία όπως αυτή της εφηβείας και δεν τους παρέχεται ουδεμία εκπαίδευση ή δημιουργική απασχόληση.
