Από τα συνθήματα με μπογιά στους τοίχους και τα πανό, τις εκστρατείες από πόρτα σε πόρτα, στην προεκλογική εκστρατεία των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Τίποτα όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει την προσωπική επαφή, καταλήγει ο πολιτικός αναλυτής Χριστόφορος Χριστοφόρου, ο οποίος παρουσίασε στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση τη δική του συλλογή και τις γνώσεις του για τις προεκλογικές εκστρατείες του παρελθόντος.
Πηγαίνοντας πίσω στο 1960, ανέφερε ότι η κύρια έμφαση στις προεκλογικές εκστρατείες ήταν η προσωπική επαφή, με τα κόμματα και τους υποψηφίους ανά ομάδες να πραγματοποιούν επισκέψεις σε όλες τις κοινότητες του νησιού για να γίνουν γνωστοί και να παρουσιάσουν τις θέσεις τους στους ψηφοφόρους. Στους τοίχους, συνθήματα γραμμένα με μπογιά, αφίσες κυρίως μονόχρωμες και πανό που κρέμονταν από πασάλους της ΑΗΚ και δέντρα. Μετά το 1974, τα συνθήματα γίνονται πιο απλά και σταδιακά καθώς οδεύουμε στα μέσα της δεκαετίας του '80 πιο καλλιτεχνικές. Όπως και σήμερα τα συνθήματα συνδέονταν με την χρονική συγκυρία.
Καθοριστικό ρόλο στις προεκλογικές εκστρατείες του παρελθόντος είχαν εφημερίδες που επιτελούσαν ρόλο εκφραστικών οργάνων των κομμάτων. Η ΧΑΡΑΥΓΗ, η μόνη που επιβίωσε, προωθούσε τα μηνύματα του ΑΚΕΛ, ΤΑ ΝΕΑ της ΕΔΕΚ, η Ελευθεροτυπία του ΔΗΚΟ και η Κυπριακή του ΠΑΜΕ. Ο Κήρυκας ανήκε στην Ένωση Κέντρου του Τάσσου Παπαδόπουλου. Μετά το τέλος της δεκαετίας του '80, είπε ο κ. Χριστοφόρου, οι πολίτες δεν ήθελαν να κατευθύνονται ιδεολογικά από τις εφημερίδες, αλλά να κάνουν τις δικές τους επιλογές, με αποτέλεσμα τα εκφραστικά όργανα μικρότερων κομμάτων να μην επιβιώσουν.
Σε ερώτηση κατά πόσο οι σημερινές εκστρατείες των Υποψηφίων στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αποδίδουν το ίδιο, ο κ. Χριστοφόρου απάντησε ότι τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την προσωπική επαφή και τη δύναμη που αυτή έχει, γιατί παράγει πραγματιστικές συνδέσεις ανάμεσα στον Υποψήφιο και τον ψηφοφόρο.
